O cuarto minguante do inverno é unha lata, parece que non acaba nunca, que o frío nos come os ósos, que non volveremos ver o día ao saír de traballar e que estamos condeados a ficar no sofá debaixo das mantas a ver todo canto salsarrosa nos boten. Os ancestros sabíano ben, por iso inventaron dedicarlle un día tan anodino como o 2 de febreiro a clamar ao ceo para ver que raio pasa que non vén a calor.

Ben fose indo poñer candeas á igrexa ou ben preguntándolle a unha marmota que tempo ía facer. O 2 de febreiro é o día da paciencia, cando parece que os días novos tardan tanto en chegar. Pero a vostede que máis lle dá se cando lea isto xa será día 3. Ánimo e feliz San Brais.