Nun me llega corréu fai dellos díes (...) / escarabuxo colos deos, siento’l fríu / d’esa boca vacía de noticies (...) / Y mido coles yemes de los deos / les angostures de la mio esistencia / pesllada nesi cuartu tan escuru / onde nunca nun llueve. Esti poema extractáu de Boni Pérez foi ún d’aquellos que me confirmó -depués de cierta desesperanza- como llector de poesía n’asturianu, allá pel añu 2000. Boni recuperaba’l buzón pa les sos ringleres, un símbolu llíricu universal que tien nel cine y n’El carteru y Pablo Neruda la so expresión más popular. Paez ser qu’agora bien d’asturianos pueden vivir en carnes la poética incomunicativa de que’l carteru nun llegue o llegue poco a la casa d’ún. Lliteratures aparte, ye un Real Decretu echáu a andar pol Ministeriu de Fomentu (un saludu dende Asturies pa Magdalena) el que va facer que les cases fuera de les víes o centros más importantes nun reciban directamente’l corréu. Noticia trista como suel ser la esencia de munchos poetas. Del que falé güei puede sabese más en Ferviella, publicáu por VTP.